PKK'nin ilk kadrolarından Şemsê Bircan Yıldız'ın (Komando Ayşe) annesi Elif Yıldız vasiyeti üzerine Dersim'in Pertek ilçesi Gulbarîn (Söğütlütepe) köyünde toprağa verildi. Kalp rahatsızlığı nedeniyle tedavi gördüğü Ankara'da dün yaşamını yitiren Elif Ana, Pertek'e getirildi. 

Elif Ana için Pertek Cemevi'nde yapılan cenaze törenine, Dersim Belediye Eşbaşkanı Mehmet Ali Bul, HDP İl Eşbaşkanı Aslan Çağ ve çok sayıda kişi katıldı. Dini vecibelerinin ardından Elif Ana'nın yurtdışından gelemeyen çocuklarının gönderdiği mektup okundu. 

Tören ardından Elif Ana Gulbarin (Söğütlütepe) köyüne getirilerek dualar eşliğinde toprağa verildi. 

Törene katılanlar defin sonrası Elif Ana'nın mezarına kırmızı karanfiller bıraktı. 

Elif Ana, kızı Bîrcan Delal Yıldız'ın anasına yazdığı mektupta şunlar belirtildi:

"Elif Xanım için…

Şimdi böyle önünüzde uzanan bu güzel, bu militan, bu devrimci kadın ateşin ortasında kendini küllerinden yaratan bir Dersim kadınıdır! 
O kadın benim annemdir. 
Çocukluğumun, gençliğimin ve her daim kahramanım… 
Hayattaki en büyük şansımdır-şansımızdır…

Elinden tutunca dünyanın sonuna gidilebilir hissini bir çoğunuz bilirsiniz, işte o insan benim için annemdir. Küçük ellerim onun avuçlarında kaybolduğu zamanlarımda bile müthiş gururlanır, çevreme "bu benim annem“ edasıyla bakışlar fırlatırdım.
İlk eylemime gittiğimde de ellerim annemin avuçlarındaydı… Yüzümde aynı gurur…

Öyle bir güvenirdi ki; 
"taşı sıksam su çıkar“ sanırdınız. 
Bir yola girsen; o yola sizden çok inanır! Önünüzde bayrak olurdu. 
Birini sevsen, o sizden çok severdi… O çıkarsız sevgiye imrenirdiniz… 
Doğruluk-adalet terazisi asla şaşmazdı!
Sen gül, o kahkaha atardı, sonra iki misli de attırırdı… 
Gönlünde, kötülüğünü gördüğü insanlara bile yer vardı.
Yüreği deryaydı annemin…
Dini de sevgi…

Bugün hepiniz annemi uğurlamaya, ona veda etmeye geldiniz ya; soruyorum size ben bu anneyle nasıl vedalaşayım? Onunla vedalaşmak tüm bu güzelliklere insanlık ilkelerine ters değil mi? Ben annemle vedalaşmayacağım, tekrar tekrar merhabalaşacağım… 
Elif Xanım’ın hayat felsefesi yıllardır kavgasını verdiğimiz yeni yaşamın vücut bulmuş haliydi…

Niye mi? 
Kemiklerine ulaşamadığı bir kızı vardı, 
hiç mezarı olmadı, 
düşmanı mutlu etmemek için gözyaşlarını hep içine akıttı
Dipçikler indi vücuduna, 
işkencelerden geçti; bir "ah“ bile demedi. 
Bunlara rağmen annem "İNSAN“ kalmayı başardı ve "İNSAN“ olmayı öğretti. 
Şimdi ben bu anneye nasıl veda edem?

Sevgili yoldaşlar, canlar, dostlar, akrabalar; 
Kısacası annem bizim cennetimizdi, insanlığımızdı biz ona VEDA etmeyeceğiz… Onunla tekrar tekrar buluşup gönülden gönüle taşıyacağız… 
Yine de sorarsanız: 
"BİZ ANNEMİZDEN RAZIYIZ!“

Bir avuç toprak atmaya gelemeyen evlatları adına annesinin Delalı…"