Savaşın tüm zorluklarına inat yaşam sevincini kaybetmeyen özgürlük savaşçıları her gün voleybol oynuyor. Oyunun kurallarını kendi koşullarına göre uyarlayan savaşçılar kollarındaki şişlere aldırış etmiyorlar. Tek elle, ayakla oynadıkları voleybolun kurallarını da rahatsızlıklarına göre belirliyorlar. Ayaklarındaki ve ellerindeki sargılarla sahaya giren savaşçılar topu kaçırmamak için ellerinden geleni yapıyor.

Etrafa savrulan toplarının ardından koşamasalar da çevrede oynayan çocuklardan yardım alıyorlar. Bazen küçük Mervan gibi afacan çocuklar yaralı ağabeylerine kafa tutabiliyor! Mervan'la başa çıkamayacaklarını anlayan savaşçılar mecburen onun kazandığını kabul etmek zorunda kalıyor, yoksa toplarını alamıyorlar.  

SEYİRCİLERİ YARASI AĞIR OLAN YOLDAŞLARI...

İnsanlık düşmanı DAİŞ çeteleriyle mücadelede Kürdistan'ın değişik bölgelerinde yaralanan savaşçılar spor faaliyetlerini aksatmıyorlar. Günlük olarak voleybol oynayan yaralıların seyircileri ise yarası daha ağır olup sahaya giremeyen yoldaşları oluyor. Savaşta sakat kalan bazı savaşçılar da sahanın kenarında oturup arkadaşlarını izlemekle yetiniyorlar.