Demiryolu çalışanları, iki aydır ödenmeyen ücretlerini almak amacıyla 20 Temmuz’dan bu yana Arak, Azerbaycan, İsfahan, Horasan, Loristan ve Zencan gibi kentlerde grev yapıyorlar.

Grevciler adına yapılan yazılı bir açıklamada, ülkenin demiryolları bakımında sorumlu binlerce çalışanın, rötarlı olarak ücret aldıkları belirtildi. Grevciler, daimi iş kontratları yapılması, işten çıkarmalara son verilmesi, sağlık güvenceleri verilmesi, sendika kurma hakkı ve grev hakkı tanınmasını istiyor.

Cumhurbaşkanı Hasan Ruhani hükümeti bir çok geç, ücretlerin ödeneceği sözünü verdi ancak pratikte somut bir karşılığı olmadı.

Ülkede eylem halinde olanlar sadece demiryolu çalışanları değil. Şeker kamışı fabrikası Haf Tapeh’in yüzlerce çalışanı, Cumartesi günü ikinci kez gecikmiş ücretleri için eylemdeydi. Nisan ayında bir açıklama yapan Haf Tapeh çalışanları sendikası, işçilerin aylardır para almadığını belirtmişti.

İran’da Aralık ayından bu yana neredeyse her gün eylemler var. Ekonomik krizin giderek derinleştiği, siyasi baskıların arttığı, kuraklık, su ve elektrik sorununun büyüdüğü ülkede, askeri harcamaların sürekli artması dikkat çekiyor. Bu nedenle eylemlerde sık sık, “Düşmanımız burada, Amerika olduğu yalanını söylüyorlar” şeklinde slogan atılıyor.

Eylemler, ABD’nin nükleer anlaşmadan çekilmesinden dört ay önce başlamıştı. Kısa sürede 142 kente yayıldı. Son haftalarda İsfahan’dan Tahran’a kadar onlarca kentte eylemler vardı. Rejim halen eylemleri bastırmak için “dış güçlere” bağlarken, işçi sınıfının mali durumu felaket düzeyde. Asgari ücret ayda 200 dolar düzeyinde.