Mevsimlik Tarım İşçileri yasal düzenleme istiyor
Mevsimlik Tarım İşçileri yasal düzenleme istiyor
Mevsimlik Tarım İşçileri yasal düzenleme istiyor
Kısa bir süre önce kuruluşunu ilan eden Diyarbakır (Amed) Mevsimlik Tarım İşçileri Derneği (MET-DET), Meclis'te grubu bulunan siyasi partilere ve emek örgütlerine çağrıda bulundu. MET-DER, Meclis'i mevsimlik tarım işçilerinin sorunlarını görüşmek üzere, toplanmaya hukuksal ve yasal düzenlemeleri zaman geçirmeden gerçekleştirmeye davet etti.
MET-DER bir basın açıklaması ile taleplerini duyurdu. Derneğin Kurucu Yönetim Kurulu Üyesi Ensari Atlı tarafından yapılan basın açıklamasında, sayıları milyonları bulan açlık sınırındaki emekçilerin durumuna işaret etti.
Açıklamada, "Bugün Türkiye’de milyonlarca emekçi açlık sınırında her türlü ekonomik ve sosyal haklardan mahrum bırakılarak, güvencesiz çalışmak zorunda bırakılmaktadır. Güvencesizler içinde en güvencesizi olan biz mevsimlik tarım işçileri ise yaşadığımız ağır sorunlara rağmen ne sesimizi duyurabildik ne de sesimize ses katan oldu" denildi.
DTK tarafında 6-7 Nisan tarihlerinde Urfa (Riha) Viranşehir'de (Wêranşar) gerçekleştirilen kurultayla birlikte sorunlarını tartışma imkanları bulduklarını, tespitler ve öneriler yapıldığını belirten Atlı, Viranşehir'deki toplantıda dernek çatısı altında örgütlenme kararı aldıklarını hatırlattı.
DERNEĞİN KURULUŞU İÇİN BAŞVURU YAPILDI
Atlı, "Bu çerçevede Diyarbakır’da Mezopotamya Tarım işçileri derneğinin kurulması için başvurumuzu gerçekleştirmiş bulunmaktayız" dedi.
Tüm tarım emekçilerini insanca, onurlu bir yaşam için dernek çatısı altında örgütlenmeye ve mücadele etmeye davet ettiklerinin altını çizen Atlı, taleplerinin gerçekleşmesi için iktidar partisi başta olmak üzere mecliste grubu bulunan tüm siyasi partileri mevsimlik tarım işçilerinin sorunlarını görüşmek üzere, toplanmaya hukuksal ve yasal düzenlemeleri zaman geçirmeden gerçekleştirmeye davet etti.
Dernek, yine tüm emek örgütlerini taleplerinin yaşama geçirilmesi için mücadelelerine destek ve güç vermeye çağırdı.
Dernek, taleplerini şöyle sıraladı:
1- Emekçileri “mevsimlik” ve “gezici” işçiliğe zorlayan koşullar ortadan kaldırılmalıdır
a- Her ne şekilde olursa olsun boşaltılan köyler yerleşime ve üretime uygun hale getirilmelidir. Devlet TOKİ aracılığıyla şehirlerde konut yapmak yerine, geri dönüşüm için köy yaşamına uygun konutlar yapmalıdır.
b- Köye dönüş etkili bir biçimde desteklenmeli, geri dönenlerin köylerinde üretim yapabilmeleri için uygun koşullar oluşturulmalıdır.
c- Topraksız köylülere etkili bir Toprak Reformu ile toprak sağlanmalıdır. Devletin elindeki tarım arazileri, devlete ait kullanılmayan topraklar ve mayınlı araziler temizlenerek topraksız köylülere dağıtılmalı; her ne ad altında olursa olsun büyük toprak mülkiyetine kısıtlama getirilmeli, büyük toprak sahiplerine arazilerinin belirli bir büyüklüğü üzerindeki kısmı topraksız köylülere dağıtılmalıdır.
d- Küçük çiftçiliğin sürdürülebilir hale getirilmesi için, ekolojiye ve gıda güvenliğine öncelik veren köklü bir Tarım Reformu yapılmalıdır.
e- Göç ettirilen köylülerden, sonradan yerleştikleri kentlerden ayrılamayacak durumda olanlar için bu kentlerde güvenceli iş alanları oluşturulmalıdır.
2- Mevsimlik Tarım İşçilerinin temel haklardan yararlanmalarını sağlayacak kapsamlı bir yasal düzenleme yapılmalıdır
a- Mevsimlik Tarım İşçilerine, hizmet akdi, ücret, çalışma saatleri, sosyal haklar gibi temel haklar bakımından diğer işçilerle eşit haklar sağlanmalıdır.
b- Mevsimlik Tarım İşçileri sosyal güvenlik kapsamı içine alınmalı, sigorta primleri işverenler ve devlet tarafından ödenmelidir.
c- Mevsimlik Tarım İşçileri Sendikalar, Grev ve Toplu Sözleşme yasası içine alınmalı; kendilerini ilgilendiren tüm kurumlarda sendikaları aracılığıyla temsil edilmeli; Aracılık sistemi ortadan kaldırılmalıdır
d- Mevsimlik Tarım İşçilerini İzleme Kurulları üzerindeki devlet ve toprak sahibi vesayeti kaldırılmalıdır. Bu kurullar Mevsimlik Tarım İşçileri örgütlerinin etkin katılımına olanak sağlayacak biçimde yeniden düzenlenmeli, emek, meslek, kadın ve gençlik örgütlerinin temsilcileri de bu kurullarda temsil edilmelidir. Mevsimlik tarım işçilerinin ücretlerinin, çalışma saatlerinin üst sınırları, ulaşım, barınma, sağlık, eğitim, iş güvenliği ve güvenliklerinin sağlanmasına ilişkin tedbir ve uygulamalar işçilerin eşit haklarla katılacağı kurullarda kararlaştırılmalıdır.
3- Mevsimlik Tarım İşçileri'ne yönelik dışlama, aşağılama ve şiddet politikaları durdurulmalı, çalıştıkları yerlerde temel yurttaşlık haklarından yararlanabilmeleri için gereken idari ve toplumsal tedbirler alınmalıdır.
a- Mevsimlik Tarım İşçileri'ni “potansiyel suçlu” olarak gören tüm idari uygulamalara son verilmelidir. İşçilerin ve ailelerinin “fişlenmesi”, yerleşim alanlarının sıkı gözetim altında tutulması uygulamaları kaldırılmalıdır.
b- Mevsimlik Tarım İşçileri'nin çalıştıkları yerlerde başta sağlık ve eğitim kurumları olmak üzere kamu kurumlarında, Mevsimlik Tarım İşçileri'ne Kürtçe hizmet sunulmalı; yerli halk, Kürt tarım emekçilerinin ulusal-kültürel kimlikleri hakkında bilgilendirilmeli; Kürt işçilere yönelik kışkırtma ve saldırı politikalarına son verilmelidir.
4- Çocukların mevsimlik tarım işçisi olarak çalıştırılmasının önüne geçilmeli, işçi çocuklarının eğitim koşulları sağlanmalı, sağlıklarının korunması ve bakımları için kamusal destek oluşturulmalıdır.
a- İşçi ailelerinin çocuk ücretine duydukları ihtiyaç ortadan kaldırılmalı, bu ailelere gelir desteği sağlanmalıdır.
b- İşçi çocuklarının eğitimlerinin kesintiye uğramaması için gerekli tedbirler alınmalıdır.
c- İşçi çocukların sağlıklarının korunması için etkin bir aşılama ve takip sistemi kurulmalı, beslenme desteği sağlanmalıdır
d- İşçi çocuklarının bakımları için kreş ve anaokulu desteği sağlanmalıdır
6- Kadın mevsimlik tarım işçilerinin üzerlerindeki çocuk bakımı ve ev işleri yükü kaldırılmalı, sağlık sorunlarının çözümü için özel bir sağlık politikası uygulanmalıdır
a- İşçilerin yerleşim alanlarında kreş, ortak mutfaklar ve çamaşırhaneler oluşturulmalıdır.
b- Gebe kadınlar takip edilmeli, tıbbi destek sağlanmalı ve ana-baba eğitimi programları düzenlenmelidir.
c- Kadın işçilere erkekler için eşit işe eşit ücret ilkesi uygulanmalıdır.
d- Kadın ve erkek işçiler toplumsal cinsiyet eğitiminden geçirilmelidir
7- Mevsimlik tarım işçileri için insan onuruna uygun, güvenli ve ücretsiz bir ulaşım düzeni oluşturulmalıdır
a- Mevsimlik tarım işçilerinin çalışma bölgeleri arasında transferinde toplu taşıma ilkelerine uygun, işverenlerin ve devletin finanse ettiği bir taşıma sistemi oluşturulmalıdır
b- Mevsimlik tarım işçilerinin ulaşımında traktör, kamyon kasası gibi taşıma araçları kullanan işveren ve aracılara etkili müeyyideler konulmalıdır.
8- Mevsimlik tarım işçileri için çağdaş yaşama uygun, sağlıklı ve sosyalleşme imkânı sağlayan barınma alanları oluşturulmalıdır.
a- İşçilerin barınma alanları, çalıştıkları yerlere yakın kent ve kasaba merkezlerinin toplumsal hayatına katılabilecekleri yerlerde belirlenmelidir
b- Barınma alanlarına elektrik, temiz su, kanalizasyon, çöp toplama ve yol hizmetleri ücretsiz ve etkin bir biçimde sağlanmalıdır
c- Barınma alanları için devlet, yerel yönetimler ve işverenlerin finanse edeceği bir prefabrik yerleşim sistemi kurulmalıdır.
9- İşçilerin ücret ve çalışma koşulları, devlet, işveren ve işçi temsilcilerinin katıldığı müzakerelerle saptanmalı; belirlenen ücret ve çalışma koşulları işçi örgütleri tarafından denetlenmelidir
a- Ücretler, tavan ücret olarak değil, “taban ücret” olarak belirlenmelidir
b- Bütün işçiler yazılı iş akdiyle işe alınmalı, sözleşmeler işçi örgütünün onayından geçmelidir.
c- Çalışma süreleri günde 8 saati, haftada 45 saati aşmamalı; hafta tatili, bayram izni gibi dinlenme günlerinde yapılan çalışmalar için fazla mesai uygulanmalıdır
d- İşçiler için kıdem ve ihbar tazminatı sistemi oluşturulmalıdır
e- Mevsimlik tarım işçilerine çalışmadıkları dönemler için yoksulluk koşullarının altında olmayan bir yurttaşlık ücreti ödenmelidir
10- Mevsimlik tarım işçilerinin sağlıklı yaşama hakkı güvence altına alınmalıdır
a- Mevsimlik tarım işçileri için kapsamlı bir “halk sağlığı” stratejisi uygulanmalıdır
b- Mevsimlik tarım işçileri ve aileleri için ayrı bir kamusal sağlık hizmeti sistemi oluşturulmalı; bu sistem, işçi örgütlerinin de katıldığı bir denetim ve iyileştirme düzeneğiyle işletilmelidir.
c- İşçiler iş kazaları, meslek hastalıkları, trafik kazalarına karşı güvence altına alınmalıdır.