Şaho Dersim, Merîvan ve Sînê arasına düşen Sewlava ilçesinde dünyaya gelir. PJAK’ın 2004’te kurulmasından sonra gerillanın alanda konumlanması halk üzerinde büyük etki yaratır. Halkın gerillaya olan sevgisi, bağlılığı yaptıkları eylemlerden sonra daha da artar. Her eylem, öbür gün sohbet konusu olur. Bu durum Şaho’nun da ilgi ve sempatisini artırır. Aslında ailesi pek yurtsever değildir. Hatta düşmanın sinsi siyasetine teslim olan bir yapısı vardır. Kendi ifadesiyle en iyi hizmetin devlete yapılması; tek amacın devlet için iyi bir öğretmen veya bir doktor olunması gerektiği öğretilir.

Şaho için asıl değişiklik Rojhilat dağlarında şehit olan Dersim Tolhildan’ı (Raûf Şêyxi) tanımasıyla başlar. Öcalan’ın felsefesiyle tanışır, gerillaya bakışı değişir. Ne kadar eksik olduğunu fark eder. Dersim Tolhildan, ufkunu açar, kendisiyle yüzleşmesini; düşman ve halk gerçekliğini anlamasını hızlandırır. Bu yaşama katılmaya, dağa gelmeye, gerilla olmaya karar verir. Şah Dersim, 2015’te YRK saflarına katılır.

Şimdi ülkesinin insanını, dağını, taşını, suyunu, tüm doğasını daha çok seviyor. Hatta doğa sevgisiyle annesini şimdi daha iyi anladığını söylüyor. Şaho Dersim, şunları ifade ediyor: “Evdeyken annemin doğaya olan yaklaşımına anlam veremiyordum. Evde yapılan birçok işi kadın işi olarak görüyordum. Annemin küçük bir bahçesi vardı. Günlük yaşamda eğer farklı bir işi yoksa, o bahçede zaman geçiriyordu. Bir gün kendi kendine konuştuğunu gördüm. Merak ettim, gittim baktım ki bir annenin çocuklarıyla konuşması gibi o da doğayla konuşuyordu. O zaman pek anlam verememiştim ama buraya gelip Önderlik felsefesini daha yakından tanıdıktan sonra daha çok anlam vermeye başladım. Tabi kendimi defalarca sorgulayıp anneme karşı özeleştiri durumum da burada gelişti.”

Yaşamda doğa ile daha da bütünleşen gerilla Şaho, gerilla olmaktan başka bir yaşamı asla düşünmediğini şu cümlelerle dile getiriyor: “Gerillacılık yaşamı anlama ve kavramada yeni bir yöntemdir. Yaşamı, düşmanı daha iyi anlamak, savaşmak için en güzel yer gerilla ve gerillacılıktır. Bu yüzden yaşamım için şunu söyleyebilirim; benim için ya gerillacılık ya da hiç.”