Cenga Heftanin’in başka bir yüzüdür Güney halkı. Belki de en masum, hiç tanımlanamayacak bir yüzüdür. Ne yaparsanız yapın onu tanımlamada eksik kalırsınız. Yıllardır her türlü acıyı görmüş, geçirmiş. Geçtiğimiz günlerde Evlehe köyüne gittim. Heftanin’in Pirbula alanına bağlı bir köy. Koordine tepesinin hemen altında. Koordine Tepesi, Heftanin alanı için çok önemli ve stratejik bir konuma sahip. Çünkü tam ortadadır. Hatta orta alan da diyebiliriz. Ve yüksek olduğu için de tüm giriş çıkışlara da hakimdir. Özellikle çevrede bulunan köy hatlarına. Koordine tepesini işgalci güçler almak istiyor. Hala gerilla ve işgalci güçler buralarda ara ara çatışmaya giriyor.

İşgalciler iki haftaya yakındır her gece Koordine Tepesini kobralarla önce tarıyor, sonra da indirme yapıyor. İşgalciler hareket ettiklerinde gerilla darbe vuruyor. Bu yüzden ilerleyemiyorlar. İlerleyemedikleri için de her gün bir köy bombalıyorlar. Geçtiğimiz günlerde de Ewlehe köyünü bombaladılar. Köye gittiğim zaman da havan atmışlardı evlere. Halk köyünü, evini bırakmadığı için bombalı saldırılara maruz kalıyor. Düşman gerillaya güç getiremeyince köy halkına saldırıyor.

Yıllardır böyle. Hatırlayın, güzelim Dersim’i nasıl boşalttılar. Dersim'i terk etmeyeni nasıl da katlettiler. Hatırladınız değil mi; 38 Dersim Katliamını. O büyük soykırımı. Köyler her zaman kültürünü, dilini, yaşam tarzını öz olan her şeyini koruyabileceğin bir yer. Öz olanın düşmanı olanlar her zaman böyle yerleri hedef alırlar. İşte Dersim Katliamı da Kürdistani yaşam tarzının öz olanını, kadın erkek eşitliğinin öz olan yanını, toprakla bütünleşen kültürün öz olanını, dağlarla birleşen yüreğin öz olanını yok etmek, kırmak, parçalamak, dağıtmak, ismi, dili, inancı bir daha anılmasın, bir daha asla hatırlanmasın diye yapılan bir katliam. Önce köyleri boşalttılar, köyünü terk etmek istemeyenin hem köyünü yaktılar hem de kendisini. Hatta süngülerde sallandı bebekler.

YILLARDIR DAĞLARIMIZI BOMBALIYORLAR

Yiğitlerin nasıl direndiklerine, nasıl savaştıklarına şahitlik etseler de yıllar sonra itiraf ettiler. Kadınların nasıl direndiğini, direnmenin Kürt kadınında doğuştan gelen bir tılsım olduğunu gördüler ama kendilerine itiraf edemediler. Bunları gören ve yapan askerlerin hiçbiri faşizm tarafından cezalandırılmadı. Ya intihar ettiler ya istifa ettiler ya da birer işkence makinasına dönüştüler. Birer katil oldular. Sürgün etseler de köylerini yaksalar da yerlerinden, yurtlarından, topraklarından, vatanlarından sürseler de onların Kürt olduğu gerçekliğini, yaktıkları, bombaladıkları yerin Kürdistan olduğu gerçekliğini kimse değiştiremedi.

Ve şimdi aynı şeyi Güney Kürdistan için yapıyorlar. Evlehe köyünde kalan ve evi bombalanan bir annenin çayını içtim. "Bu dağlar onların değil ki, nasıl yaşayacaklar bu dağlarda. Her gün helikopter getiriyor sularını, mevzilerini bile helikopter getiriyor. Zorla bu dağlarda duruyorlar. Gerilla sırtında götürüyordu o suları, biz gördük, yaşadık, şahit olduk. Bu dağlar bizimdir. Biz köylerimizden gidemeyiz. Onların gitmesi gerekir. Çünkü bu topraklar bizimdir. Bunu benim küçük oğlum bile biliyor. Geçen gün Güney hükümetinden birileri geldi. Diyorlar; "sabah gidin, bahçelerinizi temizleyin, sulayın, ama akşam başka yerlere gidin." Bunu Türkler onlara söylemiş. Biz bahçelerimize, evimize bakıyoruz akşam gelip bombalıyorlar.

Yıllardır buraları bombalıyorlar, yıllardır Kobralar her gece üstümüzde. Türk devleti bir gün bile huzur vermedi bize. Hala da vermemek için uğraşıyor. Dünya bunu görmüyor mu, Türk halkı bunu görmüyor mu? Kürtler en zor durumlarda tüm halkların yanında yer alıyorlar onlar niye şimdi bu kadar sessiz. Onlar bu dağlardan gidecek, çünkü bu dağlar bizim. Gitmesi gerekenler varsa biz değil onlardır" dedi. Bir annenin duygularını anlamak için okul okumamıza, yıllarca kitap okumamıza gerek yokmuş. Faşizmin rengini öğrenmeniz için birinin Kürdistan’ da yaşaması yeterlidir.