Emek var, karşılığı yok!

Çanta ve kilim dokuyarak, aile ekonomisine katkı sağlayan kadınlar, emeklerinin karşılığını alamadıklarını belirtirken, son yıllarda satışların daha da düştüğünü söyledi.

İzmir’in en önemli sembollerinden biri olan Kadifekale surları içinde tezgah kuran kadınlar, çanta ve kilim dokuyor. Ekonomik olarak aile geçimine katkı sağlamayı hedefleyen kadınlar, el emeği-göz nuru işledikleri ürünleri ise yok pahasına satmak zorunda kalıyorlar.

Son iki yıldır işlerinin daha da kötüye gittiğini vurgulayan kadınlar, günlük en fazla 20-30 TL kazandıklarını belirtiyor. Mardin’den ekonomik nedenler yüzünden 35 yıl önce İzmir’e göç eden Fikriye Tabar, 20 yıldır çanta dokuyarak, geçimini sağlıyor.

YAPTIĞIMIZ İŞLER ELİMİZDE KALDI

"Ekmek parası" için yaptığı işte çok emek harcadığını ancak emeğinin para etmediğini dile getiren Tabar, "Yıllardır çanta yapıp satıyorum. 10 çocuğuma bu şekilde baktım. Geçmiş yıllarda daha güzel paralar kazanıyorduk. Fakat son 2 yıldır bazen siftahsız eve dönüyoruz" diye konuştu.

Kadifekale'yi geçmişte çok kalabalık turist kafilelerinin ziyaret ettiğini ve bu sırada kendilerinden de alışveriş yaptıklarını belirten Tabar, "Ekonomik kriz mi? Yoksa başka bir neden mi? Bilmiyorum ama şu an iş yapamıyoruz. Mesela ben bugün hiçbir şey satamadım. Uzun zamandır bu böyle. Elimizdeki ipler çürüyor, yaptığımız çantalar yıpranıyor, kirleniyor. Yaptığımız işe göre aldığımız para çok az" dedi.

75 YAŞINDA KİLİM DOKUYOR

Yine Mardinli olan 75 yaşındaki Arabi K. İse, "Bir namazlık ya da kilimi bazen 20 gün bazen 1 ayda dokuyabiliyorum. Bu kadar süre uğraştığım işten aldığım para boğaz tokluğuna anca yetiyor" şeklinde konuştu.

Tek başına yaşadığını ve çalışmak zorunda olduğunu kaydeden Arabi K., "Yanımda çocuklarım yok. Ben kilim dokumazsam kim bana para verecek? Emeğimize değmiyor ama yine de ihtiyaçlarımı karşılamak için başka da çarem yok. Eskiden iyi iş yapıyorduk. Şimdi kimse Kadifekale’ye gelmiyor gezmeye. Niye öyle oldu bilmiyorum" dedi.