Ýnsan Hakları Derneði (ÝHD), Başbakan Recep Tayyip Erdoðan’ın idamı yeniden gündeme getirmesinin “insan yaşamını hiçe sayan yaklaşımını göstermesi bakımından ibret verici” olduðunu söyledi. ÝHD, “Erdoðan’ın ölüm cezasını tartışmaya açması siyasal bir körlük olduðu kadar ahlaki de deðildir. Menderes’e karşı vefasızlık örneðidir” dedi.

ÝHD yaptıðı açıklamada, gündeme getirilen idam tartışmalarına ilişkin uyarıda bulunarak Türkiye’nin tamamen otoriter bir sisteme hızla kayacaðını söyledi.

ÝBRET VERÝCÝ

ÝHD, “AKP iktidarı otoriterleştikçe, temel insan haklarına aykırı sivri çıkışları da beraberinde getirmeye başladı. Hapishanelerde 62. gününe giren süresiz ve dönüşümsüz açlık grevi devam ederken, siyasal iktidarın açlık grevcilerinin meşru ve insan haklarına dayalı taleplerini deðerlendirip sorunu çözmesi gerekirken, tam aksine ölüm cezasını tartışmaya açması insan yaşamını hiçe sayan yaklaşımını göstermesi bakımından ibret vericidir” diye belirtti.

MENDERES’E KARŞI VEFASIZLIK

Ýdam edilen eski başbakan Adnan Menderes’i hatırlatan ÝHD şöyle dedi: “Ölüm cezası verilerek idam edilen merhum Başbakan Adnan Menderes’in siyasal takipçisi olduðunu söyleyen Başbakan Recep Tayyip Erdoðan’ın ölüm cezasını tartışmaya açması siyasal bir körlük olduðu kadar ahlaki de deðildir. Menderes’e karşı vefasızlık örneðidir. Başbakanların, devrimci öðrenci gençlik liderlerinin ve daha birçok insanın ölüm cezası verilerek haksız yere idam edildiði bir ülkede ölüm cezasını tekrar geri getirmeye kalkışmak çok risklidir ve siyasal sonuçları çok aðır olacaktır. Özellikle Başbakanın ölüm cezasını belli tip suçlar için tekrar geri getirilebileceðini belirtmesi Türkiye’de yaşayan halklar arasında kırılmaya sebep olacak, adeta Kürtlerin ve Türklerin ayrılma sürecini ciddi anlamda teşvik edecektir.”

OTORÝTER BÝR SÝSTEM

Açıklamada devamla şu ifadeler yer aldı: “Türkiye ölüm cezasını başta Anayasası olmak üzere mevzuatından çıkarmıştır. Bunun yanı sıra Avrupa Ýnsan Hakları Sözleşmesi’ne ek 6 nolu ölüm cezasının kaldırılmasına dair protokol ile Birleşmiş Milletler kişisel ve siyasal haklar uluslar arası sözleşmesine ek ölüm cezasının kaldırılmasını amaçlayan ihtiyari 2 nolu protokolü de onaylamış ve yürürlüðe koymuştur. Birleşmiş Milletler ve Avrupa Konseyi insan hakları sisteminin en temel protokollerini onaylayan bir ülkenin, bu protokollerden geri dönmesi demek insan hakları sisteminin dışına çıkmak ve uluslar arası alanda kötü bir örnek durumuna gelmek demektir. Böylesi bir gelişme Türkiye’nin kendi içindeki demokratikleşme sürecini olumsuz etkileyecek, Türkiye tamamen otoriter bir sisteme hızla kayacaktır.

Avrupa Birliðinin en önemli temel şartlarından birisi olan ölüm cezasının kaldırılması konusunda geriye düşmek demek Avrupa Birliði kapısının tamamen kapanması demektir. Bunun Türkiye için siyasal, ekonomik, hukuksal, kültürel ve sosyolojik sonuçları aðır olacaktır.

ÖLÜMÜ GÖSTERÝP SITMAYA RAZI ETME

Giderek otoriterleşen ve tek adam yönetimini Türkiye’ye dayatan Başbakanın zihin dünyasındaki anti demokratik önerileri tartışmaya açması karşısında özellikle AKP içindeki demokratların sessiz kalması Türkiye demokrasi tarihinde unutulmayacak bir kötü örnek olarak kalacaktır. Demokratların bu tip anti demokratik ve insan haklarına aykırı önermelere karşı sesini yükseltmesi ve tutum alması gerekmektedir. Ahlaki ve etik davranmak milletvekilliðinin veya parti üyeliðinin devamından çok daha önemlidir. Ülkenin uçuruma sürüklendiðini görenlerin bu duruma itiraz etmeyip susması adeta suça ortak olmak demektir. Uzunca bir süreden beri Başbakanın hiç düşünmeden aklına eseni söylemesi karşısında tutum almayan demokratları daha ne zamana kadar susacakları konusunda da uyarmak istiyoruz.

Yukarıda belirtilen bütün bu olumsuz durum bilinerek, ölüm cezası tartışmaları yeniden açılmışsa o zaman bunun özellikle Kürt siyasal hareketine karşı bir tehdit olarak ortaya atıldıðını kabul etmek gerekir. Bu ise sorunları müzakere yöntemi ile çözümü yerine tehditle hizaya getirme yönteminin uygulandıðını göstermektedir. Böylesi bir davranış ise hiçbir sorunu çözmez. Tam tersi sorunları daha da karmaşık hale getirir. O nedenle ölümü gösterip sıtmaya razı etme taktiðinden de vazgeçilmelidir. Bu durumu fırsat bilen milliyetçi, ırkçı ve şoven çevrelerin cesaretlendirilmesine de olanak tanınmamalıdır.

Sonuç olarak Türkiye ölüm cezasını mevzuatından çıkarmıştır ve bir daha asla geri getiremez. Ölüm cezasının geri getirilmesi demek 20. yüzyıla geri dönmek demektir. 21. yüzyıl hedefini unutan iktidarın hiç olmazsa kendi hedefini yakalaması için bu tip tartışmaları sona erdirmesi gerektiðini de belirtmek isteriz.

Her şeye raðmen şu unutulmamalıdır ki; Türkiye de demokrasi, emek, barış ve özgürlük mücadelesi yürütenlerin ölüm cezasının geri getirilmesine izin vermeyeceklerinin de bilinmesi gerekir.”