Son baharın kışa evrildiði, doðanın renkten renge girdiði şu günlerde gerilla alanlarındayız. Dökülmüş yaprakların kapatmaya yüz tuttuðu patikaları takip ederek bir gerilla kampına ulaşıyoruz. Kamp, gerilla adaylarının yani daða yeni gelmiş gençlerin bulunduðu bir kamp.

Heyecanlılar. Çevreyi pürdikkat takip eden meraklı gözler, sürekli bir şeyler öðrenmenin çabası içinde olan acemi koşuşturmalar ve tabiî ki eski ve yıllarını daðların en amansız yerlerinden geçirmiş olan yoldaşlarının her bir davranışında kendine ders çıkartmaya çalışan gençlerle dolu burası.

Her biri Kürdistan’ın deðişik alanlarından, şehirlerinden, kasabalarından, köylerinden gelmiş. Kimisi ilkokulu bile bitirememiş, kimisi üniversitenin en seçkin bölümlerini terk etmiş, kimisi işçilik yapmış, kimisi siyasi çalışmalarda yer almış. Kimisi koruculuða, kimisi Pozantı vahşetine tepki duyarken, kimisi de Roboskî katliamına cevap olmak istemiş. Kimisi Kürt Halk Önderi Abdullah Öcalan üzerindeki aðırlaştırılmış tecrit uygulamasına karşı bir ses olmak isterken kimisi de AKP hükümetinin Kürtleri imha ve inkar eden savaş politikalarına seyirci kalmamak için düşmüş gerilla yollarına.

AYNI KÖYDEN 7 GENÇ BÝRLÝKTE GELMÝŞ

Gerillayı tercih etmiş bu gençleri daha yakından tanımak istiyoruz. Axçıra Grubu olarak tanınan bir grup var. Grup, ismini köylerinin ismi olan Axçıra’dan alıyor. Bitlisin’in Adilcevaz ilçesine baðlı olan köy, yurtseverliðiyle tanının bir köy. Köyden çok sayıda gerilla saflarına katılan var. Bu köyden 7 genç birlikte gerilla saflarına katılmış. Akrabalar, hepsinin de mutlaka bir yakını var gerillada. Kendilerine kod isim olarak Şervan, Amara, Sipan, Agît, Eriş, Rubar’ı seçmişler.

SARÝNA’NIN 3 KARDEŞÝ DAÐDA

Gerilla Sarina da Bitlis’in Adilvaz’In Axçayız köyünden gelmiş daðlara. Hiç okul okumamış. Sarina’nın üç erkek kardeşi daha gerilla saflarına katılmış. Bir kardeşi çatışmalarda yaşamını yitirmiş. Ýki kardeşi hala gerilla saflarında. “Gerillaya katılmak benim çocukluk hayalimdi” diyor gözlerinde parlayan heyecanıyla gerilla adayı Sarina.

ZAXOLU GERÝLLA ERDEVAN

Erdevan Zaxoyi isimli gerilla adayı ise 1985 yılında Güney Kürdistan’ın Zaxo şehrinde dünyaya gelmiş. 8 yıl okul okuyabilmiş. Güney Kürdistan hükümeti tarafından üç defa gözaltına alınmış. Son olarak Newroz kutlamasına katıldıðı için gözaltına alınmış. Erdevan da Kürt Halk Önderi Abdullah Öcalan üzerindeki aðırlaştırılmış tecridi kabul etmediði için gerillaya katıldıðını belirtiyor ve ekliyor “Kürdistan’da gerçek bir gelişme olacaksa bu PKK sayesinde olacaktır.”

ROBOSKÝ VE POZANTI’DAN SONRA GERÝLLANIN YOLUNU TUTMUŞ

1992 yılında Iðdır’da dünyaya gelen Asya Gilidað ise Ankara’dan gerillaya katılmış. Ankara Üniversitesi dil-tarih ve coðrafya fakültesini üçüncü sınıftan terk ederek gerilla saflarına gelmiş. Üniversiteyi okuduðu yıllarda Fetullah Gülen’e ait bir yurtta kalmış. Bu yurtta kaldıðı süre içerisinde de Kürt olduðu için sürekli olarak hakarete ve çeşitli baskılara maruz kalmış. Yine orada Kürt gençlerinin nasıl asimile edilmek istendiðine tanık olmuş. Asya o zamanlar fazla siyasetle uðraşmasa da Fetullahçıların sürekli olarak Kürtlere hakaret eden yaklaşımları karşısında büyük bir öfke yaşamış. Son olarak hem Roboskî katliamı hem de Pozantı Cezaevindeki vahşetin açıða çıkmasından sonra Asya gerillaya katılmaya karar vermiş. Gerillada olmanın ilk duygusunu da “kendimi buraya ait hissediyorum” sözleriyle ifade ediyor.

KORUCU AŞÝRETÝ BABATLARDAN BÝR GERÝLLA ADAYI

Baran Medya ise 1990 yılında Şırnak’ın baðlı Sêgirêk beldesinde dünyaya gelmiş. Goyi aşiretinden olan ailesi korucu Babat’lardan. Köyleri korucu bir köy. Baran’ın babası yirmi yıl koruculuk yapmış. Baran Türk devletinin koruculuk sistemi karşısında her zaman çelişki yaşamış. Özellikle Türk okullarında okuduðu zamanlarda Kürtçe konuştukları için sürekli olarak öðretmenleri tarafından baskıya maruz kalmış. Lise sonrası gittiði Ýstanbul’da da Kürt kimliðinden dolayı sürekli hakarete maruz kalmış. Gençlik yılları ve Kürdistan Özgürlük Hareketinin etkisiyle birlikte yaşanılanları kabul etmemeye başlamış. Kendi köyüne tekrardan döndükten sonra koruculuk sisteminin kendi insanları üzerindeki politikayı daha iyi gözlemlemiş. Köyleri korucu olmasına raðmen hem devlet memurları tarafından hem de Türk askeri tarafından hakaret ve baskı altında tutulmalarına daha fazla dayanamayarak gerilla saflarına katılmış. Gerilla için Baran “insan kendi kültürüyle yaşadıðı sürece kendisini daha özgür hissediyor” diyor.

ÝMAMLIKTAN ASKERLÝÐE

Hakkari’li Cudi Rüstem ise evde din öðretmenliði ve camide de imamlık yapıyormuş. 2001 yılında gittiði Konya’da iki yıl Ýmam Hatip okumuş. 2009 yılında da Ýstanbul Kenan Evren Kışlasında askerlik yapmış. Askerde Kürt çocuklarını öldürüp daha sonra “intihar etti” diye nasıl ailelerin kandırıldıðına şahit olmuş. “Kürt analarının sokak ortasında polisler tarafından coplanması, çocukların kollarının kırılması ve en son Roboskî katliamını gördükten sonra gerillaya katılmaya karar verdim” diyor.

1989 yılında Muş-Bulanık’a aðlı Yazbaşı köyünde dünyaya gelen Celal Baz ise liseyi bitirmiş. Celal’i en fazla etkileyen olay ise, Ýran’da 2010 yılında PJAK’lı Şirin Elemhuyi’nin idam edilmesi olmuş. Kürt legal siyasetiyle birlikte gençlik çalışmalarında yer almış. Ama Türk devleti Celal’in aktif siyaset yapmasına izin vermemiş. Devletin süreklileşen baskılarına karşı Celal gerilla saflarına katılmış.

ROBOSKÝ KATLÝAMI TANIKLARINDAN SERBEST

Serbest Qaşurî Şırnak-Uludere’ye baðlı Andaç köyünde dünyaya gelmiş. Köy Roboskî köyüne yakın ve koruculuk yapan bir köy. 34 Kürt gencinin ve çocuðunun Türk savaş uçaklarıyla katledildiði Roboskî katliamı yaşandıðında Serbest evdeymiş. Katliamı sabah duyduklarını söylüyor. Diðer köylülerle birlikte katliam yerine gitmişler. Oraya gittiði zaman karşılaştıðı vahşeti Serbest şu cümlelerle anlatıyor: “Biz olay yerine gittiðimizde herkeste hem büyük bir öfke hem de bir korku vardı. Her yer kardı. Manzara vahşetti. Ýnsanların et parçaları saða sola savrulmuştu. Köylüler, insanlarla katırların etlerini birbirinden ayırmaya çalışıyordu. Katırlar ve yükleri de paramparça olmuştu. Akşam köye inip cenazeleri Uludere’ye gönderdik.” Qaşura çevresi Roboskî katliamından çok etkilenmiş. “Katliamdan sonra Türk devletinin yaptıklarına seyirci kalamazdım” diyen Serbest gerilla saflarına katılmış.

Kampta bulunan daha onlarca gencin her birinin ayrı hikâyesi var. Zorlu bir mücadele yolunu seçen bu gençler daða ne için geldiklerini çok iyi biliyorlar. “Bittiler, daðıldılar, en zayıf dönemlerini yaşıyorlar” propagandasının gerçeði yansıtmadıðının canlı örnekleri olarak karşımızda duruyorlar.