Evlerinin yakıldığına tanıklık eden, babaları çetelere karşı verdiği mücadelede yaşamını yitiren Kobanêli 6 çocuk sığındıkları çadırda, yaşadıklarına anlam vermeye çalışıyor. 12 yaşındaki Guz YPG’li babası Xelil Temo’nun mücadelesini sahiplenirken 2 yaşındaki Ahmed ise olanlardan habersiz annesine her gün aynı soruyu soruyor.

Kobanê’ye yönelik çete saldırılarında yüz binlerce kişi yerinden yurdundan olurken, yüzlerce çocuk anne ve babasız bıraktı. Bunlardan biride 6 çocuklu Temo ailesi. Ailenin Ebik Köyünde bulunan evleri yıkılınca Kobanê Kantonu tarafından el birliği ile kendilerine yapılan evi de DAİŞ çeteleri tarafından yakılıp yıkıldı. YPG’li Xelil Temo, eşi ve küçük olan çocuklarını çetelerin saldırısının ardından Suruç’a gönderdi. Temo bir ay önce 5 arkadaşı ile birlikte Ebik Köyünde girdiği çatışmada katledildi. En büyük çocuğu Guz 12 yaşında en küçük çocuğu Ahmed ise 2 yaşını yeni doldurdu. Ahmed olan bitenden habersiz hafızasında yer eden babasını annesine soruyor.

‘2 YAŞINDA OĞLUMA NASIL ANLATAYIM’

Eşinin cenazesine dahi ulaşamadığını söyleyen Necah Humeydi, çetelerin yüzlerce ailenin ocağını söndürdüğünü belirtti. Eşinin ve arkadaşlarının insanlık onuru için yaşamını yitirdiğini kaydeden Necah Humeydi, “Eşim Kürdistan davasına kendini adadığını bilmeme rağmen kendisi ile evlendim. Gençlik yıllarında da Kürt Özgürlük Mücadelesi için aktif çalışma yürütüyordu. Onun için pek mal mülk peşine düşmüyordu. Son olarak evimiz yıkıldı hükümet bize ev yaptı ama evimizi de DAİŞ çeteleri yakıp yıktı. Şimdi 6 çocuğum ile birlikte çadır kentte yapa yalnız kalmışız. İnsanlık için mücadele eden eşim ve arkadaşlar şehadete ulaştılar. Şimdi ben 2 yaşındaki oğlum Ahmed’e nasıl anlatayım ‘senin baban şehit düştü ve artık gelmeyecek’ lanet olsun başımıza salınan bu belaya, yüzlerce ailenin ocağına ateş düşürdüler” diye konuştu.

ÇOCUK YÜREĞİ İLE ANLAM VERMEYE ÇALIŞMAK

Temo’nun 12 yaşındaki kızı Guz Xelil’in aklında ise yakılan evleri var. Kobanê’ye dönmeyi çok isteyen Guz, evleri yakıldığı için nerede kalacaklarını düşünmeye başlamış. Guz, çocuk yüreği ile anlam vermeye çalıştığı yaşadıklarını şöyle dile getiriyor: “Babam namus ve şeref uğruna şehit düştüğünün farkındayım ama kardeşlerimin en büyüğü olduğum için şimdi biz Kobanê’ye dönersek ne yeriz ne içeriz? Annem hiçbir iş yapamaz ve hepimiz çok küçüğüz şimdi burada çadırda üşüyoruz ama Kobanê’ye döndüğümüzde nelerle karşılaşacağımızı düşünüyoruz.  Kobanê özgür olacak biz babasız kaldık bizden sonra kimse babasız kalmasını istemiyoruz.”