Anne Demirhan: Çocuklarımız en çok sessizliğe üzülüyor

Açlık grevindeki tutsaklardan Bayram Demirhan'ın annesi, "O her ne kadar 'durumum iyi' dese de verdiği kilolar ve sesi durumlarının ciddiyetini bize anlatıyor. En çok sessizliğe üzülüyorlar" dedi.

Kürt Halk Önderi Abdullah Öcalan'a dönük tecride karşı binlerin sürdürdüğü açlık grevi eylemine Mardin Kapalı Cezaevi’nde 93 gün önce katlan olan Bayram Demirhan’ın durumu kritikliğini koruyor. 5 yıl Kürkçüler Cezaevinde kalan Demirhan, oradan çıktıktan sonra Van’da gözaltına alındı ve 6 ay tutuklu kaldı. Oradan da çıktıktan birkaç ay sonra yeniden tutuklanarak 1,5 yıldır Mardin Cezaevinde olan Demirhan için ailesi endişeli. Oğlunun açık görüşüne giden Anne Kewe Demirhan, “O her ne kadar 'durumum iyi' dese de verdiği kilolar ve sesi durumlarının ciddiyetini bize anlatıyor. Eylemin ilk gruplarında yer alıyor oğlum. 93 günün sonunda mideleri sıvıyı bile alamayacak hale geldi” şeklinde konuştu.

‘ÇALIŞKAN, SICAKKANLI...'

Devletin baskıları sonucunda 25 yıl önce Amed'den Adana’ya göç ettiklerini söyleyen Anne Demirhan, şunları söyledi: “Bayram daha 10 yaşındayken taşındık buraya. Köyde doğup büyüdü sayılır. İlkokulu bitirdikten sonra liseye devam etmek istemedi. Bizlerle beraber tarlaya, bahçe işlerine gelmeye başladı. Biraz daha büyüdükten sonra ise babasıyla inşaat işlerine başladı. 7 çocuğumdan 5’incisi oluyor Bayram ama en çalışkanı o. Yakın çevresi zaten çok sever ama arkadaşları ve onların ailesi içinde de bir başka sevilir. Birçok annesi, babası ve kardeşi oldu bu sayede. Güleçliği ve sıcakkanlı oluşu ile her girdiği yerde dikkat çekerdi."

'EKMEK BOĞAZIMIZDAN GEÇMİYOR'

Anne Demirhan, geçtiğimiz hafta açık görüşe gittiğini ve aşırı zayıflıktan neredeyse oğlunu tanıyamadığını ifade ederek, şöyle devam etti:

“Geçen hafta görüşmeye gitmiştim, çenesi o kadar zayıflıktan dışarı çıkmıştı ki oğlumu tanıyamadım. ‘Talebimiz karşılanmadığı sürece açlık grevimiz sürecek’ diyor. Bir miktar para bıraktık. Bir ihtiyacı olup olmadığını sorduk. Olmadığını söyledi. Açlık grevinde olanlar dışarının sessizliğine çok üzülüyorlar. Açlıktan daha da zor onlar için bu durum. Bu devletin de bu sessiz kalanların da merhameti kalmamış. Benim anne olarak tek isteğim bir an önce taleplerin karşılanması ve bu açlık grevlerinin son bulmasıdır. Bir annenin oğlunun açlık grevinde olduğunu bilmesi çok çok zor bir şey, kimse bilmiyor. Yediğimiz ekmek, ekmek değil. Ağzımızdan giriyor, boğazımıza takılıp kalıyor."

‘MİDELERİ SIVIYI BİLE KABUL ETMİYOR'

Ağabeyi ile son açık görüşündeki gözlemlerini aktaran Ramazan Demirhan ise, “10 gün önce gördüm en son, fiziki olarak çok değişmişti. Arkadaşlar artık sıvıyı bile tüketemiyorlar, mide sıvıyı bile kabul edemiyor artık. Kemiklerinin sızladığını, akşamları uyku düzenlerinin neredeyse hiç kalmadığını söylüyordu" diye konuştu.