Asırlardır Kürtlere uygulanan kültürel asimilasyon ve fiziki soykırım hızından hiçbir şey kaybetmeden akla gelebilecek bütün yöntemlerle devam ediyor. Özellikle Kuzey Kürdistan'da kırım, asimilasyon, işkence ve zulüm had safhaya yükselmiş durumda. Özel savaş yöntemlerinin yanı sıra medya da en profesyonel şekilde kullanılıyor. Bütün kurumlar ve devlet yapıları özel savaşın hizmetinde.

En son teknolojik yöntemlerden, subliminal mesajların ve en kaba işkence yöntemlerinin tek amacı yeni ve Kürtsüz bir bellek ve benlik oluşturmak. Devletin en iyi Kürt modeli Kürtlük adına hiçbir şeyin hatırlanmamasıdır. 2015’te Kuzey Kürdistan'daki öz yönetim direnişinde ve sonrasında uygulanan vahşetin bir sebebi de budur.

Ancak evdeki hesap çarşıya uymadı misali Kürt gençleri öz yönetim direnişinden sonra ferman padişahınsa dağlar bizimdir diyerek dağların yolunu tuttu. Bu yürekli gençlerden biri de 19 Haziran'da Partizan alanına bağlı Qesrok tepesinde şehit düşen gerilla Amara Roj’du. Muş Malazgirt’te dünyaya gelmiş. Kürdistan'ın birçok genci gibi ülkesinde yapılan haksızlığa, zulme, baskıya sessiz kalmamış, kutsal dava uğruna şehit düşen Kürdistan gençlerinin yoldaşı olmaya karar vermiş ve dağların yolunu tutmuştur.

DEVRİMİN SESİ OLDU

Özgürlük saflarına 2015 yılında katılan gerilla Amara Roj katılım nedenini şöyle dile getiriyor:

"Bir akrabamız 15 Şubat’ta zindanda Önderlik için bedenini ateşe verdi. İnancından, iradesinden çok etkilendim. Bunun yanı sıra Rojava'da yaşanan devrim ve savaş beni özgürlük saflarına çekti. Gerilla yaşamında da yoldaşlık ve yaşamın her alanın emekle örülmesi beni çok etkiledi."

Serhatlı Amara direncini Serhat'ın asi dağlarından almış olmalıydı ki bir orduya karşı kahramanca savaştı. Sadece bu da değil Serhat'ın Kürt kültürünü ayakta tutan dengbej geleneğinin de bir temsilcisiydi. Gerilla Amara şarkıya, şiire sığınanlardandı. Şehadetler karşısında çoğumuz sözcük bulamazken o şehit yoldaşlarının arkasından şarkılar söylerdi. Her fırsatta söylediği şarkılarla herkesi etrafında toplardı. Sade ve içten sesi insanı içine çekiyordu ve devrimin sesi oluyordu. Amara’nın sesi Cudi dağlarına kardeş olan ve Heftanîn'de savaşan gerillalar için yeri bir başka olan partizanda yankılandı. Gerilla Amara direnişi kadar şehit bir yoldaşı için içten sesiyle söylediği şarkıyla da Heftanîn'de iz bıraktı.