Bahar geldiğinde önlerine hayvanlarını katıp yaylaya çıkan aileleri ile birlikte çocuklarda Goşinê, Kêlaşinê, Xinêre, Lolan'daki yayla yollarına eşek, katır ve atların sırtına vurularak düşerler. Yaylalarda gördüğümüz çocukların bazıları belki yaylalarda doğmuş. Bazıları ise şehir, köy ve kasabalarda. Yayla yolculuğu çocuklar için büyük bir sevinç olur. Yüzleri yayla güneşi yanığına döner kısa süre içinde. Soğuk sularda oynadıkları için de elleri soğuktan çatlar.

Reşmal (yayla çadırı) önünde ikili, üçlü gruplar halinde her şeyden habersiz ve umursamaz bir şekilde oyunlarını oynarlar. Yayla çocuklarının yaylaya gelen çocuklarla arkadaşları var. Her bir çocuk ya kucağına aldığı bir kazı ya bir kuzuyu ya da bir oğlağı arkadaşı yapar. Bu güzel görsel manzara insanın içine işler. İnsanı doğal güzel ve yaşamın ayrıntılarına götürür.

DOĞAL YAŞAM OKULLARIDIR

Yayla çocukları çoğunlukla okul ve öğretmenlerden koparlar. Ancak onlar doğal ve güzel yaşamın okulunda yaylada okumaya başlarlar. Onların okuduğu doğal yaşam okulu herkesin eline geçmez. Yüzleri her dem güleçtir. İnsan yüzlerinde ve gülen gözlerinde gerçek güzel dünyayı görür.

Yaşamı büyük bir sevinçle her sabah gün doğmadan önce karşılarlar. Ancak bu güzel yaşamlarını zehir edenler de olmuyor değil. Özellikle son dönemlerde Türk savaş uçakları yayla çadırlarının olduğu bölgeyi ya bombalarken ya da üzerlerinden uçarken çocukların gözleri yaşlarla dolup, gökyüzüne korku dolu gözlerle bakıyor. Çoğunlukla da korku içinde anne ve babalarına doğru koşarlar.

OYUNLARI ÇAMUR VE TOPRAKTAN EV YAPMAK

Çocuklar her sabah erkenden anne ve babaları ile birlikte uyanırlar. Bazen annelerinin eteklerinden tutup ağlayarak peşi sıra giderler. Bazen de babalarının şalvarından tutup onlarla birlikte hayvanları otlatmaya giderler. Arada kuzu, oğlak, kaz ve tavuk çobanlığını da yaparlar. Süt sağım saatlerinde anneleri ile bêriye giderler. Ellerine aldıkları küçücük sopa ile hayvanların kaçmasına engel olmaya çalışırlar. Birde oyunları var oda çamur ve taştan evler yapmaktır.