80 yaşında ve Kürtlüğünün farkında olan birinin ömrüne sığdırdığı tüm acı, öfke ve gurur kesitlerinin hafızasını zedelemediği Mam Maruf, hepsini şiirle aktarıyor. Üstelik yazmıyor, hafızasında kaydediyor ve unutmuyor.

Tarih boyunca yaşam savaşı verilen Kürdistan'da, direniş gömleğini giyen kahramanlar her kuşağın dilinde ölümsüzlüğe büründü. Kimileri stranlara, şiirlere, kimileri de yazına konu oldu. Katliamlar da direniş de unutulmadı. Bugün Efrîn şahsında da direnmek yaşamın gereğidir. Trajedi ve direniş döngüsünü bilen Mam Maruf’un kapısını çalıyoruz. Güler yüzle içeri davet eden Mam Maruf, bizden önce soruyor; Efrîn'deki işgalci soykırım saldırısını ve direnişi. Bildiklerimizi paylaşıyoruz,  "Kürtler öldürmekle bitmez" diyor.

UMUDUMU HİÇ YİTİRMEDİM

Mam Maruf, 80 yaşında; Halepçe Katliamı'nın ardından ailesiyle Kandil’e yerleşmiş. Katliamı gören Mam Maruf, çocuklarına, torunlarına ve her kuşağa o anları şiirleriyle anlatıyor. Mam Maruf, şunları söylüyor: "80 yaşındayım bu yaşıma kadar her türlü katliam ve direnişi gördüm. Bugün bitmez dediğim Kürtleri yıllar önce elma kokusuyla bitirmek istediler. Bitirmek isteyen, bitti. Şimdi Efrîn’den başlayıp bitirmek isteyenler var. Ben, umudumu hiç yitirmedim, yitirmem. Direnişi de katliamı da aklımda canlı tutmak için şiirlerle ifade ediyorum."

KALBİM VE GÖZLERİM GÖRÜR

Kameramızı açıp Mam Maruf’dan bir şiir dinlemek istiyoruz. Şiir defterini hazırlamasını isterken bize dönüp gülümseyerek şu cümleleri sarf ediyor: “Ben şiirlerimi kaleme almıyorum. Kalbimin ve gözlerimin gördüğü şeyleri aklımda tutuyorum. Çünkü yaşıyor ve hissediyorum; dolayısıyla unutulmaz.”

Derin bir iç çektikten sonra Efrîn direnişi üzerine dile getiriyor. Şiirindeki şu sözler, umudunun diriliğinin de ifade oluyor: "Kürt halkı diz çökmez… Nerede bir Kürt’ün kanı toprağa düşerse orada bir ağaç yeşerir. Efrîn’de de özgürlük meşalesi yakılıyor… Dört parça Kürdistan’da dört Kürt kalsak bile direneceğiz, direneceğiz…"